Οι έρευνες που στόχο έχουν την κατανόηση των μηχανισμών που προκαλούν τη νόσο και την ανάπτυξη τρόπων πρόληψης και θεραπείας των διαφόρων μορφών άνοιας, διεξάγονται παγκοσμίως. Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν θεραπείες που προσφέρουν ίαση για την άνοια.
Η αποτελεσματική πρόληψη θα μπορούσε να έχει σημαντικές προεκτάσεις στην ποιότητα ζωής, αύξηση προσδόκιμου επιβίωσης με μείωση των κοινωνικών και οικονομικών επιβαρύνσεων.
Μέχρι σήμερα, επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι που έχουν ψηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας, παρουσιάζουν λιγότερο κίνδυνο να προσβληθούν από εκφυλισμό των πνευματικών τους ικανοτήτων.
Σε μια εργασία που ρίχνει περισσότερο φως στο ζήτημα, γιατροί από την Ουάσινγκτον εξέτασαν σε 1.740 άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω, την επίδραση της σωματικής άσκησης στη νόσο του Αλτσχάιμερ για διάρκεια 6 ετών. Κατά την έναρξη της έρευνας όλοι οι συμμετέχοντες είχαν κανονικές πνευματικές λειτουργίες.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, συλλέχθηκαν πληροφορίες σχετικά με τη σωματική δραστηριότητα που είχαν, το είδος, τη διάρκεια και ένταση της άσκησης που έκαναν. Οι βασικές μορφές άσκησης που γίνονταν περιλάμβαναν περπάτημα, πεζοπορία, ελαφρύ τρέξιμο, αεροβική γυμναστική, κολύμπι, ασκήσεις με βάρη και άλλες.
Το σημαντικό συμπέρασμα που προέκυψε είναι ότι τα άτομα που ασκούνταν σωματικά 3 ή περισσότερες φορές την εβδομάδα, έστω και για 30 λεπτά κάθε φορά, είχαν 30% έως 40% λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με αυτούς που έκαναν σωματική άσκηση λιγότερο από 3 φορές την εβδομάδα.
Πολλοί άνθρωποι φοβούνται τη νόσο Αλτσχάιμερ την οποία θεωρούν ως μια από τις πλέον φοβερές επιπλοκές της γήρανσης.
Εάν η σωματική άσκηση αποδειχθεί τελεσίδικα ότι μπορεί να απομακρύνει τον κίνδυνο, τότε θα έχουμε ακόμη ένα σημαντικό λόγο να αυξάνουμε σταθερά και διαχρονικά το επίπεδο των σωματικών μας δραστηριοτήτων.
(Πηγή Medlook.net)